کد مطلب:217427 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:309
شهادت موسی بن جعفر، کاظم (25 ماه رجب)
اللهم صل و سلم، و زد و بارك، علی السید الكریم، و الامام الحلیم، و الكهف العظیم، ابی ابراهیم: موسی بن جعفر صلوات ا لله و سلامه علیه و علی آبائه الطاهرین.
من مناجاته علیه السلام «اللهم انی اسئلك الراحة عند الموت و العفو عند الحساب»
حبیب با حبیب خود به خلوتی صفا كند
ندانم از چه بی گنه عدو به او جفا كند
سرشك غربتش روان نوا زند زنای جان
نهان ز چشم دشمنان به دوستان دعا كند
به پیكرش نشانه ها به سینه اش خزانه ها
كه زیر تازیانه ها رضا رضا رضا كند
به دست ها سلاسلش ز غصه سوخت حاصلش
چه می شود كه قاتلش ز فاطمه حیا كند
فتاده در ملالها به عشق شور و حالها
در آن سیاه چالها خدا خدا خدا كند
فتاده دیگر از نوا برو به دیدنش صبا
بپرس مرغ كشته را، كس از قفس رها كند
[ صفحه 313]
اثر نمانده از تنش دلا برو به دیدنش
بگو عدو ز گردنش، غلی كه بسته وا كند [1] .
حضرت موسی بن جعفر علیه السلام هفتمین امام از پیشوایان معصوم و منصوب از طرف خداوند متعال و هفتمین نور از انوار طیبه خاندان پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم و نهمین معصوم از چهارده معصوم می باشد.
اسم: موسی علیه السلام
كنیه: ابوالحسن، ابوابراهیم، ابواسماعیل و ابوعلی.
لقب: كاظم، «خشم فرو بر»، صابر، صالح، امین و در میان مردم به باب الحوائج معروف است. [2] .
مشهورترین آنها كاظم است، از این جهت به این لقب شهرت یافته است كه آن جناب در شرایطی زندگی می كرده كه با دشمنان برخوردهایی حاد داشته است و در عین حال كه از آنها رنجها می كشید، هرگز چهره ی خشن به كسی نشان نمی داد و پیوسته خشم خود را فرو می خورد.
ولی یارانش به جهت تقیه، گاهی ایشان را عبد صالح و گاهی عالم و بعضی مواقع فقیه [3] و ابوالحسن ماضی نام می بردند. چون از ترس دشمنان نمی توانستند، نام حضرت را بگویند.
محل و تاریخ ولادت: در ابواء (محلی است بین مكه و مدینه) روز یكشنبه، هفتم ماه صفر سال 128 هجری متولد شده است. اقوال دیگری نیز نقل شده است كه در مقابل این تاریخ و نقل مشهور قابل ذكر نیست.
نام پدر: جعفر صادق علیه السلام.
نام مادر: حمیده بربریه، اندلسیه. مرحوم خاتون آبادی در كتاب «جنات الخلود» می نویسد: حمیده می گفتند اسمش فاطمه و كنیه اش ابواسحاق بود.
حمیده مصفاة نیز می گفتند كه متخذ از فرمایش امام صادق علیه السلام است كه می فرمود:
[ صفحه 314]
حمیده تصفیه شده است از هر پلیدی و مانند شمش طلا است. همیشه فرشتگان حافظ او بودند تا به دست من رسید.
محل و تاریخ شهادت: حضرت در پنجاه و پنج سالگی، در بغداد، زندان سندی بن شاهك ملعون، روز جمعه 25 ماه رجب، سال 183 هجری به دستور هارون، پنجمین خلیفه ی عباسی، مسموم شده و به شهادت رسید. در تاریخ شهادت اقوال دیگری نیز نقل شده است.
فضائل و مناقب حضرت را نمی توان به رشته ی تحریر در آورد چرا كه علم او از علم پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم سرچشمه گرفته، و حلم و بردباری حضرت به حدی بود كه میان دوست و دشمن به لقب كاظم شهرت داشت. سخاوت و دهش حضرت زبانزد مردم بود كه كیسه های موسی بن جعفر علیه السلام ضرب المثل بود.
حضرت در اوقات خاصی كیسه هایی به محتوی صد تا پانصد دینار آماده می كرد و به اشخاص مستحق و خانواده های مستمند می رسانید و مردم می گفتند: به فلان كس كیسه ی موسی بن جعفر رسیده و دیگر محتاج نیست.
من مناجاته علیه السلام «اللهم انی اسئلك الراحة عند الموت و العفو عند الحساب»
حبیب با حبیب خود به خلوتی صفا كند
ندانم از چه بی گنه عدو به او جفا كند
سرشك غربتش روان نوا زند زنای جان
نهان ز چشم دشمنان به دوستان دعا كند
به پیكرش نشانه ها به سینه اش خزانه ها
كه زیر تازیانه ها رضا رضا رضا كند
به دست ها سلاسلش ز غصه سوخت حاصلش
چه می شود كه قاتلش ز فاطمه حیا كند
فتاده در ملالها به عشق شور و حالها
در آن سیاه چالها خدا خدا خدا كند
فتاده دیگر از نوا برو به دیدنش صبا
بپرس مرغ كشته را، كس از قفس رها كند
[ صفحه 313]
اثر نمانده از تنش دلا برو به دیدنش
بگو عدو ز گردنش، غلی كه بسته وا كند [1] .
حضرت موسی بن جعفر علیه السلام هفتمین امام از پیشوایان معصوم و منصوب از طرف خداوند متعال و هفتمین نور از انوار طیبه خاندان پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم و نهمین معصوم از چهارده معصوم می باشد.
اسم: موسی علیه السلام
كنیه: ابوالحسن، ابوابراهیم، ابواسماعیل و ابوعلی.
لقب: كاظم، «خشم فرو بر»، صابر، صالح، امین و در میان مردم به باب الحوائج معروف است. [2] .
مشهورترین آنها كاظم است، از این جهت به این لقب شهرت یافته است كه آن جناب در شرایطی زندگی می كرده كه با دشمنان برخوردهایی حاد داشته است و در عین حال كه از آنها رنجها می كشید، هرگز چهره ی خشن به كسی نشان نمی داد و پیوسته خشم خود را فرو می خورد.
ولی یارانش به جهت تقیه، گاهی ایشان را عبد صالح و گاهی عالم و بعضی مواقع فقیه [3] و ابوالحسن ماضی نام می بردند. چون از ترس دشمنان نمی توانستند، نام حضرت را بگویند.
محل و تاریخ ولادت: در ابواء (محلی است بین مكه و مدینه) روز یكشنبه، هفتم ماه صفر سال 128 هجری متولد شده است. اقوال دیگری نیز نقل شده است كه در مقابل این تاریخ و نقل مشهور قابل ذكر نیست.
نام پدر: جعفر صادق علیه السلام.
نام مادر: حمیده بربریه، اندلسیه. مرحوم خاتون آبادی در كتاب «جنات الخلود» می نویسد: حمیده می گفتند اسمش فاطمه و كنیه اش ابواسحاق بود.
حمیده مصفاة نیز می گفتند كه متخذ از فرمایش امام صادق علیه السلام است كه می فرمود:
[ صفحه 314]
حمیده تصفیه شده است از هر پلیدی و مانند شمش طلا است. همیشه فرشتگان حافظ او بودند تا به دست من رسید.
محل و تاریخ شهادت: حضرت در پنجاه و پنج سالگی، در بغداد، زندان سندی بن شاهك ملعون، روز جمعه 25 ماه رجب، سال 183 هجری به دستور هارون، پنجمین خلیفه ی عباسی، مسموم شده و به شهادت رسید. در تاریخ شهادت اقوال دیگری نیز نقل شده است.
فضائل و مناقب حضرت را نمی توان به رشته ی تحریر در آورد چرا كه علم او از علم پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم سرچشمه گرفته، و حلم و بردباری حضرت به حدی بود كه میان دوست و دشمن به لقب كاظم شهرت داشت. سخاوت و دهش حضرت زبانزد مردم بود كه كیسه های موسی بن جعفر علیه السلام ضرب المثل بود.
حضرت در اوقات خاصی كیسه هایی به محتوی صد تا پانصد دینار آماده می كرد و به اشخاص مستحق و خانواده های مستمند می رسانید و مردم می گفتند: به فلان كس كیسه ی موسی بن جعفر رسیده و دیگر محتاج نیست.
[1] نخل ميثم، ديوان حاج غلامرضا سازگار، ص 314.
[2] معارف و معاريف، ج 9، ص 669.
[3] معارف و معاريف، ج 9، ص 669.